30 oktober, 2007

136 - Hoe werkt een beek ehhh.. een boek?

In deze tijd waarin nogal eens de discussie wordt gevoerd over het einde van het boek (zie dit bericht, over de iLiad, die de definitieve concurrent van het boek moet worden...), is het goed om nog eens terug te denken aan het moment van de introductie van het boek. Want vergeet niet dat het boek zoals wij dat kennen een revolutie was en de wereld heeft veranderd. Toch viel het voor de eerste gebruikers niet mee om de functionaliteit van het boek te leren kennen en te waarderen. Gelukkig was er ook in die tijd een helpdesk. Zie bijgaand hilarisch filmpje waarop die moeizame eerste stappen zijn vastgelegd. Wie had gedacht dat het boek zou uitgroeien tot zo'n groot succes?



11 oktober, 2007

135 - Bezoek uit Frans-Polynesië

Eén van de boeiendste onderdelen van een weblog zijn de bezoekersstatistieken. Het is één van mijn vaste rituelen om 's ochtends de statistieken van de dag ervoor door te nemen. Hoeveel bezoekers zijn er geweest? Waar komen ze vandaan? Hoe zijn ze bij mij gekomen?
Om al deze vragen te kunnen beantwoorden heb ik verschillende statistieken aan mijn weblog hangen. Voor het statistische werk gebruik ik Motigo, vooral omdat die van de fijne grafieken en statistieken produceert. Voor het precieze speurwerk hoe de bezoekers naar dit blog komen heb ik Extreme Tracking, die genereert heel precies met welke zoekopdracht of via welke link men mijn blog bereikt.

Eén van de mooie onderdelen van Motigo is dat een kaartje wordt gemaakt waarop wordt aangegeven waar ter wereld de bezoekers vandaan komen. Aangezien dit een Nederlandstalig blog is over (vooral) Nederlandstalige literatuur, is het niet verbazend dat de meeste bezoekers uit Nederland komt. Daar staat dan ook in de regel een propje met aanwijzertjes van de Nederlandse bezoekers.

Vandaag zag ik ineens iets heel bijzonders: ik heb vannacht (Nederlandse tijd, maar in Polynesische tijd was het rond 3 uur 's middags) bezoek gekregen van iemand uit Frans-Polynesië. Dat wil zeggen: de provider Mana staat in Pirae, op Tahiti.

Was het een vakantieganger of iemand die permanent op Tahiti woont? Zoveel informatie geeft Motigo helaas niet, alleen dat er twee hits kwamen binnen een paar minuten. Wel blijkt uit de statistieken van Extreme Tracking dat deze persoon via Google bij mij kwam toen hij/zij zocht naar (informatie over) Adonis/Bel-ami, dat is een magistraal boek van Guy de Maupassant. Niet zo gek dat iemand van een Franstalig eiland zoekt naar informatie over een Franse roman. Ik hoop alleen maar dat hij/zij iets wijzer werd van mijn blog.

Franse literatuur en Tahiti zijn geen vreemden van elkaar. Boudewijn Büch had al lang geleden vastgesteld dat Tahiti goed voorzien is van Franse literatuur. Tijdens één van de afleveringen van "De Wereld van Boudewijn Büch" was hij op Tahiti en in de boekhandel van Papeete, de hoofdstad van Tahiti, bleek de hele Franse literatuur beschikbaar. Misschien heeft iemand in diezelfde boekhandel een Franse editie van het boek van De Maupassant gekocht, is vervolgens op zoek gegaan naar meer informatie over dat boek en kwam op mijn blog terecht.

Hoe dan ook tegen deze bezoeker wil ik alsnog zeggen: maeva (welkom) en araua'e (tot snel).

03 oktober, 2007

134 - De coming-out van de boekensnuiver

Uitgevers van elektronische boeken worden kennelijk licht wanhopig, getuige dit bericht op boekennieuws.com: "Muffe boekengeur voor e-books". Een uitgever van elektronische boeken hoopt zijn verkopen te laten stijgen door geurstickers uit te delen die ruiken naar muffe boeken. Uit onderzoek blijkt namelijk dat studenten het liefst gebruikte studieboeken kopen. Niet alleen vanwege de lage prijs, ook vanwege de geur.
Geurstickers moeten nu helpen de verkopen van e-books op te krikken. De website CafeScribe zegt ’s werelds eerste stinkende e-book te verkopen. Vanaf volgende maand krijgt iedereen die via de website een e-book aanschaft een kras-en-ruik sticker met een muffe oude boekengeur thuisgestuurd.

De geur van boeken is inderdaad belangrijk, maar ook het gevoel van papier en omslag en het geluid van bladeren. Wil een e-book voor mij interessant worden, dan moet de pc dus ingepakt worden in papier en er moet een mp3 met bladergeluid meegeleverd worden.

Hoe zit dat eigenlijk met de geur van boeken? Daar blijkt onder boekenbezitters al veel over geschreven te zijn. Zo maakt Brendon Wilson duidelijk dat de geur van boeken niet onder één noemer te vatten is:
"It’s not just the smell of the paper they’re printed on, it’s more than that. It’s the smell of page-turn sweat, infused painstakingly in each page of a thriller novel, the spilled ingredients hastily swabbed off the pages of a recipe book, the oil embedded in the binding of “Zen and the Art of Motorcycle Maintenance” by the guy who threw the book across his garage when he realized it didn’t contain instructions on how to fix his Yamaha two-stroke engine. It’s the smell of people who care about learning something new."

Brendon lijkt zich een beetje generen voor zijn liefhebberij om aan boeken te ruiken, net als Steven Poole die vermoedt dat sommigen het "a bit of fishy fetish" vinden. Desalniettemin wijst hij ons op een heus standaardwerk van ene Hans Rindisbacher: The Smell of Books. A Cultural-Historical Study of Olfactory Perception in Literature, waarin de rol van de geur in de Europese literatuur wordt beschreven. Poole zelf heeft net als Wilson een onderscheid in geuren gemaakt:
"Different kinds of books have characteristic smells, too, from the no-nonsense, almost newspapery tang of cheap paper and ink of a paperback thriller, to the high-class, sweet-polish aroma of the glossy coffee-table book."

Iedereen die wel eens een boek vast heeft gehouden kent dit verschil. Logisch ook, want er zijn talloze soorten papier en inkt en stof en elk boek heeft dus zijn eigen unieke geur waar je van leert houden. Want boeken en geuren horen bij elkaar, dat heeft CafeScribe goed gezien. Niet voor niets kennen we in Nederland zegswijzen als "met je neus in de boeken zitten" en "in boeken neuzen". Kennelijk is de geurbeleving karakteristiek voor het omgaan met boeken.

Wie dat niet wil en geurloze boeken zoekt kan zich wenden tot deze noodgreep, maar ik vraag me af of je dan wel echt van boeken houdt. Zoals Dominique het beschrijft, zo is het:
"Het gebeurt dat ik daarbij word betrapt. In echte boekenwinkels kijkt men er niet van op. Dan glimlacht zo’n verkoopster eens en wendt zij discreet de blik af, om mij in alle peis en vree van de geur van het boek te laten genieten. Vermoedelijk is zij zelf een boekengeurenjunkie."

Zoals voor zoveel zaken, hebben de Britten ook hier weer een organisatie van gelijkgestemden voor opgericht. Wend je tot de British Book-sniffing Enthusiast's Homepage voor tips en trucs over het ruiken aan boeken.

In het Nederlands heten dit soort mensen boekensnuivers.

Boekensneuper, boekensnuiver: het ligt allemaal dicht bij elkaar. Van boeken geniet je met alle zintuigen.